کد مطلب:48671 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » قرآن

لطفاً با توجه به آية 239 سورة بقره، شرايط معنوي نماز با تأكيد بر اهميت خشوع در آن را توضيح دهيد.

آيه 239 سورة بقره كه ابتداي آن با اين آيه فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالاً آغاز ميشود، دربارة نماز خوف است كه به هنگام جنگ در ميدان نبرد ـ و يا خطرات ديگر ـ خوانده ميشود.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 205 ـ 209، نشر دارالكتب الاسلاميه.)

شايد مقصود شما ـ از آن چه در پرسش مطرح كردهايد ـ آية 238 سوره بقره باشد كه در آن، از خضوع و خشوع (= قانتين) سخن به ميان آمده است. قسمت اول اين آية شريف، دربارة اهميت همه نمازها به ويژه برخي نمازها ـ نماز وسطي ـ و لزوم محافظت بر آنها سخن ميگويد، و در پايان، به خضوع و خشوع در برابر خداوند متعال فرمان ميدهد، در حديثي از امام صادقآمده است كه مقصود از وَقُومُواْ لِلَّهِ قَـَنِتِينَ اين است كه نماز را با خضوع و توجه به خداوند به جا آوريد.(تفسير نمونه، ج 2، ص 207.)

البته شايد هم مقصود شما از پرسش، همان آية 239 بقره باشد و سؤال شما از اين باشد كه انسان چگونهميتواند بر اسب و يا در حال حركت با خضوع و خشوع نماز بخواند; پاسخ آن است كه خضوع و خشوع از آداب باطني هستند كه در قلب مؤمن محقق ميشود; البته براي نماز خواندن در حال عادي ـ نه خطر ـ صاف ايستادن و حركت نكردن واجب است، نه آن كه اينها همان خضوع و خشوع باشند; اي بسا كساني كه ميجنگند و در همان حال، نماز ميخوانند، ولي خشوع آنها كامل است، يعني در قلب خود متوجه خداوند متعال هستند و جز براي او نماز نميخوانند و جز به او نميانديشند، و چه بسا اشخاصي كه آرام و مرتب به نماز ايستادهاند، ولي قلب آنها از خدا غافل است و در برابر او هيچ گونه خضوع و خشوعي ندارند.